SANCYTY (WYROKI) KRÓLESTWA
POLSKIEGO
Sancyt
SEJMU WALNEGO KONSTYTUCYJNEGO
KRÓLESTWA POLSKIEGO
z 15 września A.D. 2016
Sejm Walny Konstytucyjny -
Rydzyna
o nałożeniu infamii na obecny Rząd III RP z Panią Premier Beatą Szydło na czele
za likwidację Ministerstwa Skarbu i próbę likwidacji Skarbu Polski.
"Sejm Walny Konstytucyjny w dniu 15 września A.D. 2016
roku w Rydzynie podjął Uchwałę - Sancyt o nałożeniu infamii połączonej z banicją
na cały Rząd III RP."
My powagą Majestatu Królewskiego aprobowaliśmy tę Uchwałę niezwłocznie tj. 15
września A.D. 2016.
UZASADNIENIE
W dniu
15 września A.D. 2016 roku Pani Premier Beata Szydło zakomunikowała, że odwołuje
Ministra Skarbu Dawida Jackiewicza i jednocześnie uruchamia procedurę likwidacji
Ministerstwa Skarbu oraz procedurę "sprywatyzowania" samego Skarbu Polski.
Dokona się to poprzez Uchwałę jaka podjęła Rada Ministrów, która jest
jednocześnie inicjatywą ustawodawczą (sic!) by ciągu dwóch tygodni Sejm na
Wiejskiej i Prezydent podpisali stosowną Ustawę o likwidacji Ministerstwa Skarbu
i wyprowadzenie Skarbu Polski do firmy zewnętrznej (w domyśle agencji, fundacji
itp).
PRIMO
SKARB
POLSKI to ziemia, lasy, minerały, udziały w spółkach Skarbu Państwa etc., etc.
Wychodzi na to, że skoro nie udało się sprywatyzować lasów w ramach Skarbu
Państwa to sprywatyzuje się Skarb Państwa z lasami.
SECUNDO
Ministerstwo Skarbu to jedno z czterech Ministerstw bez którego nie ma państwa.
Pozostałe trzy to: Ministerstwo Bezpieczeństwa, Sprawiedliwości oraz Obrony.
Musimy
tutaj przytoczyć część wiekopomnej pracy naszego antenata - dalekiego kuzyna -
Króla Polski Stanisława Leszczyńskiego, a konkretnie fragment rozdziału książki
- Statutu Państwa: "Głos wolny wolność ubezpieczający" pt. Ministri Status -
Ministrowie Państwa. Tekst jest zawiły i częściowo po łacinie jako, że w XVIII
wieku nie był język polski wysublimowany do określonych zwrotów państwowych
(językiem urzędowym była łacina), a i dzisiaj jest z tym problem. Dlatego
przytaczamy oryginał z tłumaczeniem w nawiasach. Uprzedzamy, że tekst jest
trudny i wymaga wysiłku umysłowego ale my nie budujemy państwa
partyjnego-kolesiowskiego, co robi III RP, gdzie Ministrem Skarbu mógł zostać
nieumyślny zabójca ale budujemy KRÓLESTWO POLSKIE. To nie partyjny lider o
wątpliwej reputacji genealogicznej ale Król Polski z królewską genealogią ma
stawiać wymagania Poddanym i budować KRÓLESTWO POLSKIE.
MINISTROWIE PAŃSTWA
(fragment "Głos wolny wolność ubezpieczający")
"Wszystkich panów, tak wielowładnych jako i wolnych, rząd zawisł na czterech
pryncypalnych częściach; tak dalece, że nie masz żadnej takiej materii, która by
się mogła agitari in quovis gubernio (z łac. dokonywać w jakimkolwiek
rządzeniu), żeby się do której z nich nie miała regulari (z łac. stosować). Ten
czworaki rozdział dzieli się na tytuły: wojny, skarbu, sprawiedliwości i
porządku generalnego alias jak go zowią polities (z łac. ład i porządek). I jako
cztery elementa choć sobie przeciwne concurrunt (z łac. współdziałają)
zobopólnie do ożywiania natury każdego stworzenia i całego świata, tak te cztery
części zjednoczone czynią rządów politycznych szczęście i bezpieczeństwo, jedna
bez drugiej nie mogąc subsistere (z łac. istnieć).
Nikt nie
wątpi, że wojsko przez skarb się utrzymuje, skarb viceversa (z łac. na odwrót),
co by securitas (z łac. bezpieczeństwo) gdyby go wojsko nie strzegło i nie
broniło kraju, który contribuit (z łac. wpłacać daninę) do skarbu?
Sprawiedliwość, która prawa stanowi i utrzymuje, potrzebna tak w wojsku, in
disciplina militari (z łac. w karności żołnierskiej) jako i w administracji
skarbu; polities zaś i porządek regularitatem (z łac. prawidłowość) wszędzie
obserwując, czyni osobliwie stabilitatem gubernii (z łac. stałość w sprawowaniu
rządów), co się żywo reprezentuje w czterech ministrach naszych, kiedy w
hetmanie repartycja (z łac. właściwy – odpowiedni udział) wojny, w podskarbim
skarbu, w kanclerzu sprawiedliwości, w marszałku dobrego porządku i policji.
Te
cztery części, które consistuunt (z łac. stanowią) rząd królestwa: wojskiem
komendować, w trybunałach sądzić, skarbem władnąć i per politiem (w ładzie i
porządku) wszystko w ryzie trzymać, należą zapewne do jurysdykcji samych królów,
tam gdzie dziedziczną i zupełna władzę władzą panują; u nas zaś rzeczpospolita
podzieliła te cztery części między czterech Ministrów i powierzyła im
administracją, dawszy im, że tak rzekę, vicariam regum potestatem (z łac.
zastępczą władzę królewską), aby królowi jako głowie rzeczypospolitej,
częstokroć źle o niej zamyślającej, rąk do exekucji nie dostawało, gdyż
ministrowie status pospolicie zowią się brachia regalia (z łac.ramionami
królewskimi). Na powadze ich, jak na szali, rzeczpospolita założyła salutare
aequilibrium (z łac. zbawienną równowagę) między majestatem i wolnością, żeby
jedna drugą nie przeważała; i ta jest ich prawdziwa funkcja, żeby miarkować tak
wyniosłość panujących, jak rozwiązłość wolności.
Zowią
się przy tem custodes legum (z łac. strażnikami prawa); ale ci praw naszych
stróżowie są jak żołnierz na warcie w oczach nieprzyjaciela bez broni, nie mogąc
przy naszym porządku żadnego usum salutarem (z łac. zbawiennego użytku) uczynić
powierzonej sobie jurysdykcji; są to piękne idola, którym się wszyscy kłaniają,
lubo są nieme, tam gdzie idzie domówić się o dobro pospolite; głuche, nie
słuchając co im prawo każe, i ślepe, przez szpary patrząc na wszystkie
nieszczęścia Ojczyzny. Os habent et non loquuntur, aures habent non audiunt,
oculos habent et non vident . (z łac. usta mają a nie mówią, uszy mają a nie
słyszą, oczy mają a nie widzą). Co z tego za przyczyna? Tylko ta, że nikt nie
może funkcji swojej zadosyć uczynić, póki rzeczpospolita, że tak żekę, w swojej
gruntownie nie osadzi, której funkcja ta jest: każdego w swojej powinności
trzymać, nie tak jako się dzieje, kiedy siła takich, co się nie tylko w
jurysdykcją ministrów wdają, ale nawet usurpant (z łac. przywłaszczają
bezprawnie)rządzić sama rzeczpospolitą.
Zaczem
pierwsze nasze staranie być powinno, żeby Rzeczpospolita, w decyzjach swoich
wielowładna, była intaminata (z łac. nieskalana, czysta) w powadze swojej, sub
favore (z łac. pod przychylnością), której snadno będzie każdego na swem miejscu
osadzić. I tak, co się tknie ministrów, trojaki należy sobie z ich jurysdykcji
założyć pożytek: pierwszy, żeby złym królom byli przeszkodą do złego, a dobrym
pomocą do dobrego; drugi, żeby się stali prawdziwe organa rzeczypospolitej,
utrzymujące jej powagę i władzę; trzeci, żeby oraz się stali procuratores
universales (z łac. powszechnymi zarządcami) dobra pospolitego, żeby każdy
partykularny secundum exigentiam (z łac. zgodnie z wymogami) prawa był
bezpieczen prerogatyw swoich.
Ale
warując jurysdykcję ministrom status (ministrom państwa), stawa mi w oczach,
jako nią abutuntur (z łac. nadużywają, wyzyskują)stając się aemuli regiae
authoritatis (z łac. rywalami powagi królewskiej), jako ci słudzy
rzeczypospolitej częstokroć nad nią panują, i jako nawet partykularny, krzywdę
często od nich ponosi, zwłaszcza od hetmanów, których władza exorbitans (z łac.
nadzwyczajna) zawiera w sobie absolutam potestatem (z łac. władzę absolutną) w
komendzie wojska, co nie może być tylko exosum in aequalitate (z łac. czymś
znienawidzonym w równouprawnieniu).
I tu
tamuje się perplexitas (z łac. zawiłość) jako solvere to dilemme (z
łac.rozwiązać ten problem); bo z jednej strony wszystka farraga negotiorum (z
łac. wielorakość spraw) na nich devoluta (z łac. spadająca), exigit (z łac.
wymaga) koniecznie, żeby mieli należytą władzę do administracji tak wielkich
repatrycyj (starop. właściwy, odpowiedni udział); z drugiej straż im będąc
wszystka powierzona salutis publicae (z łac. o zdrowie publiczne), pytam się: et
custodem quis custodiet (z łac. a strażnika kto będzie strzegł)? Przyznam się,
żebym na to żadnego sposobu nie znalazł, gdybym się mego sistema (z łac.
systemu)nie trzymał, które założyłem in forma gubernii (z łac. w sposobie
sprawowania rządów), żeby zawsze i wszędzie rzeczpospolita była przytomna,
jednostajna i wielowładna, i która wiążąc partem cum toto (z łac. część z
całością) znosi wszystkie trudności, kombinuje wszystkie sposoby, do porządnego,
szczęśliwego i spokojnego panowania.
W tym
tedy punkcie odsyłam Czytelnika ad articulum de modo consulendi (z łac. do
części mówiącej o sposobie radzenia), gdzie opisuję, jaka powinna być
jurysdykcja ministrów, żeby była ojczyźnie saluturis (z łac. zbawienna), i jakie
prekaucje (starop. środki ostrożności) wziąć należy, żeby jej nie było
praejudiciosa (z łac. szkodliwa, niekorzystna), to jest, żeby były erygowane
cztery consilia ministerialia (z łac. rady ministerialne), gdzie by hetmani w
jednem, w drugim podskarbiowie, w trzecim kanclerze, w czwartem marszałkowie,
każdy z nich swojej repartycji (z łac. właściwy, odpowiedni udział) interesa
traktował, non proprio libitu (z łac. nie według własnego upodobania), ale in
assistentia (z łac. przy udziale)deputatów z senatu et equestri ordine (z łac.
stanu rycerskiego), in praesentia (z łac. w obecności) króla, prymasa i
marszałka sejmowego.
To
consilium (z łac. zgromadzenie, rada) nie powinno by mieć inszej activitatem (z
łac. gorliwości działania) tylko propenendi (z łac. proponowania), deliberandi
(z łac. rozważania), et execquendi (z łac. omawiania), co by prawo postanowiło;
już zaś decisionis (z łac. podejmowanie rozstrzygnięć), żeby zostało
rzeczypospolitej, jako jej należy.
To
consilium (z łac. zgromadzenie, rada), jako się tego obszerniej dadzą racje,
powinno by trwać nierozerwalnie tak podczas sejmu, jako et in interstitio (z
łac. w okresie przerwy w obradach) sejmu; przez ten sposób uzna każdy, że
zachowuję tę symetrię, przez którą sobie założył obserwować moderamen (z łac.
nalezyte umiarkowanie) tak potrzebne we wszystkich jurysdykcjach a osobliwie w
tej, którą powinni mieć ministru status (z łac. ministrowie państwa), żeby totum
regimen (z łac. cały ster rządów), na nich prawie devolutum (z łac.spoczywający),
nie ujęło władzy juribus (z łac. prawom) rzeczypospolitej; alias zdałoby się,
żeby się, z nich cale wyzuła.
Historia
nasza świadczy, jak wiele fatalnych przykładów co ojczyzna ponosiła, w jednych
okazjach ex abusu (z łac. w ex przypadkach nadużycia), w drugich ex defectu
potestatis (z łac. w ex przypadkach niedostatku władzy) ministrów; albo nie
mając requisita merita (z łac. wymaganych zdolności, zasług) do takich wielkich
funkcji. Bo król, jakom to wyraził, po niewoli rozdając urzędy, czy upatrujeż in
subjectis capacitatem (z łac. wśród poddanych właściwe uzdolnienia)? Czy obiera
do buławy takie, w którym by było męstwo i experiencja doświadczona? Do skarbu
wierność intaminata (z łac. nieskalana, czysta) i ekonomiczna in commertio
industria (z łac. w handlu i przemyśle)? Do pieczęci cognito (z łac. znajomość)
wszystkich państw interesów, do ekspedycji i negocjacji potrzebna? Do laski
activitas (z łac. moc działania) i pilność, do zachowania wszędzie porządku? –
Obviabitur (z łac. czy stoi coś na przeszkodzie) temu wszystkiemu, jeżeli moja
rada będzie przyjęta, ani się obawiać potrzeba utwierdzić jak najlepszą tę
jurisdykcję, byle z ta dystynkcja żeby była przywiązana ad ministeria, nie do
ministrów.
Jeżeli
się to zda komu paradoksum, da się to snadno poznać, kiedy ministrowie
exercebunt (z łac. będą sprawowali) funkcje swoje in consilio (z łac. w radzie),
którego życzę, non proprio nutu (z łac. nie samowolnie) jako się dzieje, ale za
radą assistentium (z łac. współuczestniczących), których sdudium (z łac.
staraniem) będzie na to, aby authoritas ministerii (z łac. powaga urzędu
ministerialnego)była zachowana w rezolucjach każdej repartycji takich, jakie
dobru pospolitemu convenient (z łac. odpowiada); a przy tym invigilabunt (z łac.
będą czuwali), żeby w nich minister personaliter (z łac. osobiście)nie śmiał
praevaricare (z łac. naruszać prawa), do czego pięć sposobów podaję. (...)
Pani
Premier Beata Szydło w państwie partyjnym z ministrami w większości partyjnymi
uważa, że władza wykonawcza jaką jest Rząd może likwidować Ministerstwa a nawet
Skarb państwa czyli de facto państwo nazwane III RP. Nie boli nas jako Króla
Polski próba likwidacji III RP, o co usilnie zabiegamy ale nie pozwalamy vetem
królewskim na likwidację Ministerstwa Skarbu, a przede wszystkim na likwidację
Skarbu Polski lub jego wytransferowania do agencji, fundacji etc.
By temu
skutecznie i efektywnie zapobiec, w dniu 15 września A.D. 2016 Sejm Walny
Konstytucyjny obradujący w Rydzynie podjął Konstytucyę o powołaniu Skarbu
Państwa - Królestwa Polskiego oraz Aktem nominacyjnym wyznaczył Ministra Skarbu
- Królestwa Polskiego - Podskarbiego Wielkiego Koronnego w osobie Wielmożnego
Alfreda Łubniewskiego.
Żądamy
przekazania niezwłocznie i dobrowolnie w nasza pełną gestię Skarbu Polski, który
znajduje się już pod naszą pełną królewską kuratelą!
Dano w
Myszkowie, 19 dnia września A.D. 2016, w pierwszym roku naszego panowania.
Wpis do Metryki Koronnej -
21 września A.D.2016
Wojciech Edward Rex Poloniae
Król Polski-Lehii Leh XVII Wojciech Edward I